НАЈНОВА ВЕСТ – ГРАЃАНИТЕ ДА БИДАТ КРАЈНО ВНИМАТЕЛНИ
ВЕСТА ПРОДОЛЖУВА ПО ПЛАТЕНАТА РЕКЛАМА.
УХМР најавува пороен дожд, грмежи, ветер и локално невреме. Воедно предупредува, во случај на електрични празнења да не се престојува на отворен простор и под осамени дрвја.
Според УХМР, до среда времето на повеќе места ќе биде нестабилно со пороен дожд и грмежи, а во четврток и петок ќе има изолирана појава на нестабилност. Локално процесите ќе бидат поинтензивни во форма на невреме со пообилен дожд, силен ветер, електрични празнења и појава на град.
И во делови од Скопската Котлина ќе има услови за појава на невреме.
Поврзано со темата:
Невреме – која било опасна метеоролошка појава со потенцијал да предизвика штета, сериозно општествено нарушување или загуба на човечки живот. Видовите на тешки временски појави се менуваат во зависност од географската ширина, надморската височина, топографијата и атмосферските услови. Силен ветер, град, прекумерни врнежи и пожари се облици и ефекти на јако невреме, како и грмотевици, врнежи, торнада, поплави, тропски циклони и екстратропски циклони. Регионални и сезонски тешки временски појави вклучуваат снежни бури, ледени бури и песочни бури.
Дожд е течен врнеж, за разлика од нетечните видови врнежи како што се снег, град и лапавица. На земјата, дождот паѓа на површината кога кондензацијата на атмосферската водена пареа создава водени капки доволно тешки за да паднат. Два процеси, кои е можно да дејствуваат заедно, може да го презаситат воздухот што ќе доведе до паѓање дожд: ладење на воздухот или додавање на водена пареа на воздухот. Вирга е врнеж што почнува да паѓа кон земјата, но испарува пред да ја достигне површината на земјата, тоа е еден од начините воздухот да стане презаситен.Врнежите се формираат со судир со други дождовни капки или ледени кристали во облакот. Дождовните капки варираат во големина од сфероидна, кружна форма за поголемите капки,до мали топчиња за помалите капки.
Движењето на влагата покрај тродимензионалната температурна зона и разликата во влажноста позната како атмосферски фронт, е главниот метод во создавањето дожд. Ако има доволно влага и нагорно движење, врнежите паѓаат од струевитите облаци (тие со силно нагорно вертикално движење) како што се кумулонимбуси (невреме со грмотевици) којшто можат да се подредат во тесни дождовни појаси. Во планинските места, можни се поројни дождови кадешто надолниот ветар е зголемен во спроти ветровите страни на теренот на надморска височина која што ја тера влажноста на воздухот да кондензира и паѓа како дожд, долж планината.Во заветрената страна на планините, може да опстојува пустинска клима заради сувиот воздух предизвикан од надолните ветрови коишто предизвикуваат загревање и сушење на воздушната маса. Движењето на монсунската зона на притисок или интертропска конвергентна зона, носи врнежливи сезони во саванските клими. Дождот е основен извор на слатките води за поголемиот дел од светот, овозможувајќи соодветни услови за различни еко-системи, како и вода за хидроцентралите и за наводнување на земјоделските култури. Врнежите се мерат со користење на дождомер. Количината на врнежи се предвидува активно со метеоролошки радар и пасивно со сателитски метеоролошки станици.
Ефектот на урбана топлинска оаза предизвикува зголемени врнежи, и количински и во интензитет, во насока на ветрот во градовите. Глобалното затоплување, исто така, предизвикува промени во начинот на врнежите, вклучувајќи ги и дождливите временски услови низ источна Северна Америка и сувите временски услови во Тропскиот појас. Врнежите се главен составен дел на водениот циклус, и се одговорни за насобирањето на најголемиот дел од слатките води на планетата. Просечната количина глобални годишни врнежи изнесува 990 mm. Климатските системи за класификација, како што е Кепеновата климатска класификација, ги користат просечните годишни врнежи за да направат разлика помеѓу различните климатски режими. Антарктикот е најсувиот континент на земјата. Познато е или се претпоставува дека дождот на другите планети е составен повеќе од метан, железо, неон и сулфурна киселина отколку од вода.
Воздух заситен со влага
Воздухот содржи водена пареа и количината на вода во дадена маса на сув воздух, позната како „мешан однос“ се мери во грамови вода на килограм сув воздух (g/kg). Количината на влажност во воздухот често се нарекува релативна влажност, што е процентот на вкупната водена пара во воздухот што може да опстојува на одредена температура на воздухот. Колку водена пара може да содржи еден дел од воздухот пред да стане заситен (100% релативна влажност) и да формира облак (група видливи и мали водени и ледени честички што лебдат над површината на земјата) зависи од неговата температура. Потоплиот воздух може да содржи повеќе водена пара отколку постудениот воздух пред да стане заситен.Според тоа еден од начините да се засити дел од воздухот е да се излади. Точката на росење е температурата на која дел од воздухот мора да биде изладен за да стане заситен.
Има четири главни постапки за ладење на воздухот до неговата точка на росење: адиабатско ладење, кондуктивно ладење, радиационо ладење и испарувачко ладење. Адриабатското ладење се појавува кога воздухот се крева и се шири. Воздухот се крева поради струење, атмосферско движење со големи размери или физичка бариера како планини (орографско кревање на воздухот ). Кондуктивното ладење се појавува кога воздухот доаѓа во контакт со поладна површина, ако е однесен од ветот од водена површина на ладна земја. Радиационото ладење се појавува поради емисијата на инфрацрвено зрачење или од воздухот или од под површината. Испарувачкото ладење се јавува кога се додава влажност во воздухот со испарување коешто ја тера температурата на воздухот да се лади до нејзината најниска температура или додека да се добие заситување.
Главните начини да се зголеми водената пара во воздухот се: ветрова конвергенција во местата со нагорно движење, врнење вирга, вода што испарува од површината на океаните преку дневното загревање, водните површини или мочуришта, испарувањето од растенијата, ладен или влажен воздух што се движи над загреана вода, или воздухот што се крева над планините. Водената пара обично почнува да кондензира во кондензирачко јадро како прашина, мраз и сол за да формира облаци. Високите делови од атмосферските фронтови( коишто се тридимензионални по природа) ги тераат широките места на нагорно движење во атмосферата на земјата да го формираат горниот дел од облаците како што се алтростратуси или циростратуси. Стратус е стабилен облак што се формира кога ладна стабилна воздушна маса ќе биде заробена под топла воздушна маса. Исто така може да се формира заради кревањето на адвекциона магла во ветровити услови.
Спојување
Спојување се појавува кога водените капки се спојуваат за да создадат поголеми водени капки или кога водените капки замрзнуваат во ледени кристали што е познато како Бергеронов процес. Воздушниот отпор најчесто предизвикува водените капки во облакот да останат неподвижни. Кога ќе се појави воздушна турболенција, водените капки се судруваат, создавајќи поголеми капки. Како што се спуштаат овие големи водени капки спојувањето продолжува и исто така капките стануваат доволно тешки за да го совладаат воздушниот отпор и паѓаат како дожд. Спојувањето главно и најчесто се случува во облаци над точка на замрзнување, и познато е како топол дождовен процес. Во облаци под точка на мрзнење, кога ледените кристали достигнуваат доволна маса тие почнуваат да паѓаат. Ова најчесто бара поголема маса од спојувањето што се појавува меѓу кристалите и соседните водени капки. Овој процес зависи од температурата, затоа што смрзнатите капки вода опстојуваат само во облак што е под точка на смрзнување. Покрај тоа, поради големите температурни разлики помеѓу облакот и земјата како што паѓаат овие ледени кристали можат да се стопат и да создадат дожд.
Дождовните капки имаат големини што се движат од 0,1 mm до 9 mm во пречник, а над таа големина тие се расцепуваат. Помалите капки се викаат росни капки и имаат сферична форма. Како што дождовната капка се зголемува, нејзината форма станува покружна и со најголемиот просек се соочува со следниот воздушен млаз. Големите дождовни капки стануваат значително сплеснати на долниот дел како лебчиња од хамбургер; оние што се многу големи имаат форма на палачинка. Спротивно од распространетото верување, нивната форма не е како од солза. Најголемите дождовни капки беа забележани над Бразил и Маршалските острови во 2004 г. Некои од нив беа поголеми од 10 mm (0.39 in). Големината на капките е објаснета со кондензацијата на големите честички чад, или со судири помеѓу капки во мали региони со особено висок процент на течна вода.
Интензитетот и траењето на врнежите обично е обратно пропорционално т.е невремиња со голем интензитет најчесто траат кратко и невремиња со помал интензитет траат долго. Дождовните капки коишто се придружени со град што се топи обично се поголеми од другите дождовни капки. Дождовните капки влијаат на нивната крајна брзина, што е поголема за поголемите капки, што се должи на нивната поголема маса што ги влече. На морско ниво без ветар, дожд од 0,5 mm се судира со 2m во секунда, додека поголемите капки од 5 мм со околу 9m во секунда. Звукот на дождовните капки што удираат во водата е предизвикан од меурчињата воздух што осцилираат под вода. МЕТАР кодот за дожд е РА (RA), додека кодирањето на рој дождови е СХРА (SHRA).
Причини
Стратусите се (широк обрач на врнежи со релативно сличен интензитет) динамични врнежи (струевити врнежи што се дождливи, со големи промени во интензитетот за кратко време) што се појавуваат како последица на бавното искачување на воздухот во синоптичките системи како и во близина на ладните фронтови и блиску и долж површината на топлите фронтови. Слично искачување е забележано и околу тропските циклони надвор од ѕидот на окото на ураганот, и врнежите во форма на запирка околу екстратропските циклони. Променливост на времето може да се најде долж фронтот на оклузија, со можни невремиња со грмотевици но најчесто нивниот тек е придружен со влажност на воздушната маса. Фронтот на оклузија најчесто се формира околу места со развиен низок притисок. Тоа што го дели дождот од другите врнежи како што се топчињата мраз и снегот е присуството на дебел слој на воздух горе, што е над точката на топење на водата, што ги топи смрзнатите врнежи пред да ја достигнат земјата. Ако има тенок слој близу до површината што е под точката на смрзнување , ќе се појави смрзнат дожд ( дожд што замрзнува во контакт со површината во средини со ниски температури). Градот станува се поретка појава кога нивото на замрзнување во атмосферата надминува 11.000 стапки (3.400m) над нивото на земјата.