Нема крај на тажните вести.
Луѓето се повеќе попуштаат психички и во заблуда го прават најлошото.
Уште една страотна вест доцна вечерва одекна – починал маж, кој самиот си пресудил.
Нека почива во мир.
Во бањалучката населба Долац денеска е пронајден обесен постар маж, потврдено е за Српскаинфо.
Од полициската управа Бањалука соопштија дека случајот кај нив бил пријавен во 11 часот и 10 минути и дека заедно со судскиот вештак извршиле истрага, пишува Српскаинфо.
-За се е известена дежурната обвинителка на ОЈТ Бањалука – изјави за Српскаинфо Милана Стојановиќ, портпарол на ПУ Бањалука.
Очевидци велат дека биле шокирани кога виделе дека мажот се обесил од надворешната страна на зградата.
Повеќе детали за самоубиство:
Самоубиство — чин на намерно предизвикување на сопствената смрт. Факторите кои го предизвикуваат најчесто ги вклучуваат душевни болести како што се депресија, биполарно растројство, шизофренија, злоупотреба на супстанции, вклучувајќи алкохолизам и употреба на бензодиазепин. Други самоубиства вклучуваат импулсивни дејства поради стрес, како што се финансиски тешкотии, проблеми со врски или малтретирање. Оние кои претходно се обиделе да извршат самоубиство, се изложени на поголем ризик за идните обиди. Напорите за спречување на самоубиството вклучуваат ограничување на пристапот до методи на самоубиство, како огнено оружје, дрога и отрови, третман на менталните нарушувања и злоупотребата на супстанции, правилно известување за самоубиство во медиумите и подобрување на економските услови. Иако постојат кризни линии, има малку докази за нивната ефективност.
Најчесто користениот метод на самоубиство варира помеѓу земјите и е делумно поврзан со достапноста на ефективни средства[10]. Заеднички методи вклучуваат бесење, труење со пестициди и со огнено оружје. Самоубиството резултирало со 828.000 смртни случаи на глобално ниво во 2015 година (зголемување од 712.000 смртни случаи во 1990 година). Според овие податоци, самоубиството е десетта водечка причина за смрт во светот.
Околу 0,5% до 1,4% од луѓето умираат од самоубиство, околу 12 на 100.000 лица годишно. Три четвртини од самоубиствата се појавуваат во земјите во развој. Стапките на извршени самоубиства се генерално повисоки кај мажите отколку кај жените, кои се движат од 1,5 пати повеќе во земјите во развој до 3,5 пати во развиените земји. Самоубиството е најчесто кај оние на возраст над 70 години. Сепак, во одредени земји оние на возраст меѓу 15 и 30 се со најголем ризик. Европа имала највисоки стапки на самоубиство по региони во 2015 година[14]. Секоја година се проценува дека има 10 до 20 милиони нефатални обиди за самоубиства. Нефаталните обиди за самоубиство може да доведат до повреда и долгорочни хендикепи. Во западниот свет, обидите се почести кај младите луѓе и жените.
Погледите за самоубиство биле под влијание на широки егзистенцијални теми како што се религијата, честа и смислата на животот. Аврамските религии традиционално го сметаат самоубиството за навреда кон Бога поради верувањето во светоста на животот. За време на ерата на самураите во Јапонија, формата на самоубиство била позната како сепуку, и истата била почитувана како средство за признавање на неуспех или како форма на протест. Сати претставувала пракса која била забранета од Британска Индија, според која пракса од индиската вдовица се очекувало или да се самоубие по погребот на нејзиниот сопруг, или доброволно или под притисок од нејзиното семејство и општество. Самоубиството и обидот за самоубиство, додека претходно биле нелегални, денес не се во поголемиот дел од западните земји. Во многу земји се смета за кривично дело. Во XX и XXI век, самоубиство се користело во ретки прилики како форма на протест, а камиказите и самоубиствените бомбашки напади се користеле како воена или терористичка тактика.
Самоубиството, познато и како завршено самоубиство, е „чин на земање на сопствениот живот“. Обидот за самоубиство или нефатално самоубиствено однесување е самоповредување со желбата да се стави крај на животот, кој не резултира со смрт. Асистирано самоубиство е кога еден поединец му помага на друг индиректно да ја спроведе сопствената смрт преку давање на совети или некои средства до неговиот крај.
Ова е спротивно на евтаназијата, кога друго лице презема поактивна улога во смртта на една личност. Кај самоубиствените идеи се мисли за крај на животот, но не преземаат никакви активни напори за тоа. Во убиство-самоубиство, поединецот има за цел да го одзема животот на другите во исто време. Посебен случај на ова е проширеното самоубиство, каде што убиството е мотивирано со тоа што ги гледа убиените лица како продолжување на сопственото.
Фактори кои влијаат на ризикот од самоубиство вклучуваат ментални нарушувања, злоупотреба на дрога, психолошки состојби, културни, семејни и социјални ситуации и генетика. Менталните нарушувања и злоупотребата на супстанции честопати коегзистираат. Други фактори на ризик вклучуваат претходен обид за самоубиство, достапност на средства за одземање живот, семејна историја на самоубиство или присуство на трауматска повреда на мозокот. На пример, стапките на самоубиства се поголеми кај домаќинствата со огнено оружје од оние без нив.
Социо-економските проблеми како што се невработеноста, сиромаштијата, бездомништвото и дискриминацијата можат да предизвикаат самоубиствони мисли. Околу 15-40% од луѓето оставаат белешка пред самоубиството. Воените ветерани имаат поголем ризик од самоубиство, делумно поради повисоките стапки на ментална болест, како што се посттрауматското стресно нарушување и физичките здравствени проблеми поврзани со војната. Се смета дека генетиката е помеѓу 38% и 55% од самоубиствените однесувања.
Менталните нарушувања често се присутни за време на самоубиството со проценки кои се движат од 27% до повеќе од 90%. Во Азија, стапките на ментални нарушувања се пониски отколку во западните земји. Од оние кои биле примени во психијатриска единица, нивниот животен ризик од самоубиство е околу 8,6%. Половина од сите луѓе кои умираат со самоубиство може да имаат големо депресивно нарушување; имајќи го ова или едно од другите нарушувања на расположението како што е биполарното нарушување, го зголемува ризикот од самоубиство до 20 пати. Други состојби вклучуваат шизофренија (14%), нарушувања на личноста (8%), биполарно растројство, опсесивно компулсивно нарушување, и посттрауматско стресно нарушување.
Други проценуваат дека кај околу половина од луѓето кои изавршиле самоубиство, може да биде дијагностицирано граничното растројство на личноста. Околу 5% од луѓето со шизофренија умираат од самоубиство. Нарушувањата во исхраната се уште една состојба со висок ризик.
Во приближно 80% од извршените самоубиства, поединецот го посетил лекарот во текот на годината пред нивната смрт, вклучувајќи 45% во претходниот месец. Околу 25-40% од оние кои изавршиле самоубиство имале контакт со службите за ментално здравје во претходната година. Антидепресивите на типот на SSRI го зголемуваат ризикот од самоубиство кај децата, но не го менуваат ризикот кај возрасните.
Претходна историја на обиди за самоубиство е најточен индикатор за изавршено самоубиство[13]. Околу 20% од самоубиствата имале претходен обид за самоубиство, а за оние кои се обиделе да извршат самоубиство, 1% изавршиле самоубиство во рок од една година[43], а повеќе од 5% умираат од самоубиство во рок од 10 години. Повеќето кои се самоповредуваат не се изложени на висок ризик од самоубиство[47]. Некои што се самоповредуваат, сепак, сè уште го завршуваат својот живот со самоубиство, а ризикот за самоповредување и самоубиство може да се преклопува.